Onderpresteerders zijn niet gelukkig
Hoe merk jij dat je kind ongelukkig is met aanbod op school? Dit vertellen ouders ons:
- Onze dochter heeft vaak buikpijn, vooral op zondagavond en woendsdagavond maar niet in de vakantie.
- Mijn zoon staat stijf van de stress, hij lijkt me vermagerd en ziet bleker dan anders.
- Onze zoon is niet redelijk, hij eist vanalles en staat daarbij niet open voor bijsturing. En dat gaat maar door, van zakgeld tot dure sporten.
- Ons dochtertje speelt alle situaties uit de klas elke avond na, ik moet erbij zitten en kan zo meekijken in haar klas: niet leuk wat ik allemaal hoor…
Als je kind ongelukkig is dan ga jij daar als ouder mee slapen en je staat er gelijk terug mee op. Je maakt je zorgen. Heel wat ouders zetten dan ook de stap naar de leerkracht, maar merken dat daarbij dat het kind in de klas deze frustratie helemaal niet toont. Ze krijgen te horen dat hun kind een zo goed als perfecte leerling is: heel meegaand, braaf en het lijkt alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Ze voelen zich niet gehoord.
Maar ook niet steeds op de juiste manier aangepakt
Maar ook als de school ervan overtuigd is dat er inderdaad sprake is van onderpresteren, wordt dit niet steeds correct aangepakt. Heel wat van de kinderen in onze praktijk blijven onderpresteren, ondanks inspanningen en moeite die ouders en leerkrachten doen.
Het verhaal van P (die model kan staan voor vele onderpresteerders)
Het moet me van het hart, omdat vele onderpresteerders en hun ouders hier tegenaan lopen: hun kind krijgt niet de hulp die het nodig heeft omdat men vastloopt op formaliteiten. Men blijft eisen om een “bewijs van hoogbegaafdheid”. Het verhaal van P heb ik gekozen omdat het model kan staan voor vele onderpresteerders. Laat ons samen alsjeblieft het beeld op hoogbegaafde onderpresteerders bijsturen. En ben je ouder van een jong kind, blijf aanmoedigen dat je kind recht heeft op uitdaging!
P is 18, hij meldt zich aan na een teleurstellend jaar: hij slaagde niet in het laatste jaar en behaalde dus het diploma secundair onderwijs niet. P is hoogbegaafd, zo blijkt uit verslaggeving van enige jaren geleden. Moeder kreeg deze boodschap na een diagnostiek bij het clb. Ze deed hier verder niets mee, want op school liep het vlot. P behaalde bevredigende resultaten, ze wilde ook helemaal geen problemen creëren waar er geen waren. Hij zou er wel komen.
Ondertussen is P zwaar aan het onderpresteren. In de intake vertelt hij me dat hij niet heeft gestudeerd, nog nooit eigenlijk. In de lagere school ging het vanzelf, in het secundair moest hij iets doen. Dat iets blijkt de avond voor het examen een inspanning te zijn en in het laatste jaar moest hij wel eens een nachtje doordoen. Het lukte tot het 5e jaar, vanaf het 6e kwam hij echter in de problemen. Hij stapelde de tekorten op en kreeg het niet gekeerd. P ging steeds vaker uit en starte ook met spijbelen. Zijn vrienden zijn studenten hoger onderwijs, daar voelt hij zich goed bij.
Grote zorg dit schooljaar is dat P tot studie moet komen, hij weet echter niet hoe en wat eerst aan te pakken. De school lijkt hem hier aanvankelijk in te steunen. Hij mag een flexibel traject opstarten: enkel de vakken die hij niet behaalde moet hij overdoen én hij mag/moet aanvullen met vakken in het hoger onderwijs. Aanvankelijk krijgt hij groen licht van de school, hij mag uitzoeken wat de mogelijkheden zijn.
Twee weken later, ondertussen heeft P een ijkingstoets afgelegd en is hij de naar opendeurdagen geweest, vraagt de school overleg. Daarop blijkt dat men vindt dat het allemaal niet snel genoeg gaat en trouwens, er is helemaal geen attest van hoogbegaafdheid. Dus… als P alsnog een traject wil, dan zal hij zich zo spoedig mogelijk moeten laten testen.
Op de dag dat het positieve nieuws komt dat P geslaagd is voor de ijkingstoets, komt het verdict van school binnen: vrijstelling voor de vakken vertaalt zich in zelfstudie met opgelegde taken. Geen universiteit, geen inhaalbeweging op studievlak.
Zo hadden wij het graag aangepakt
-
Gefaalde vakken hernemen, met goede opvolging en kritisch studeren
-
2 vakken in zelfstudie om het leren leren aan te wakkeren
-
Deze vakken versneld doorlopen
-
In het 2e semester 2 vakken opnemen aan de universiteit
Onze grote doelstelling hierbij was om P actief aan het leren en presteren te krijgen, met begeleiding uiteraard. Nu vrezen wij eerder voor schoolmoeheid, afhaken en straks mogelijk – door zijn capaciteiten – alsnog slagen maar hier niet mee verder kunnen. P heeft nood aan toekomstperspectieven, maar evenzeer aan verplichtingen en haalbare (!) doelstellingen.
Jammer… maar wij geven het niet op. Straks gaan we met P aan de slag om te kijken hoe wij alsnog een positief verhaal kunnen schrijven.
