En als hoogbegaafdheid niet uit het onderzoek komt?

Jij en/of je omgeving zien hoogbegaafdheidskenmerken bij het kind, maar het onderzoek toont dat niet aan. Heeft je kind dan ineens geen voorsprong meer? Wat met de leernoden? Wat is er dan wel aan de hand? En moet je dan anders naar je kind kijken? Maar ook hoe kijken wij dan naar jou als ouder? Daarover gaat deze blog, hoe je verdergaat nadat je kind niet hoogbegaafd blijkt. Het blijft wel je kind én wij gaan er alvast vanuit dat je bij ons aanklopte omdat er een hulpvraag was/is. Dus voor ons verandert er eigenlijk niet veel.

Reacties van ouders

Gelukkig maar, cognitief sterk en niet hoogbegaafd geeft ons ademruimte. Dan loopt het straks best wel vlot op school.

Ik begrijp het niet, ik zie al die lijstjes en herken mijn kind daar zo sterk in.

Het vorige onderzoek gaf ons een cijfer mee waar we nooit hebben achter gestaan. Het leek niet te kloppen met hoe wij ons kind ervaren.

En onderzoeken we nu verder wat er echt aan de hand is?

Wat kunnen we wel doen? Ons kind verveelt zich wel op school, hoogbegaafd of niet.

Ook cognitief sterke kinderen hebben passend onderwijs nodig

Je kind hoeft niet hoogbegaafd te zijn om specifieke leernoden te hebben. We zien met name de voorbije 6 jaar meer kinderen die cognitief sterk zijn en zich vervelen op school. Ze wensen dat het sneller vooruitgaat in de klas. Ze kunnen heel goed mee met de leerstof, maar moeten meer herhalen omdat andere kinderen in de klas nog bezig zijn. Ze zouden graag wat spelen, lezen, tekenen, ander werk krijgen. Ook deze kinderen hebben interesses, staan in de wereld. Ze willen vooruit.

We hebben toch nog steeds een cultuur van “goed genoeg”. Een kind haalt zeer goede punten, maar we doen er verder niets mee. Het kind krijgt gelukkig vaak wel nog een schouderklopje en dan is de kous af. Deze kinderen willen ook vooruit. Ze hoeven vaak niet een jaar te springen. Ze willen echter wel blijven bijleren. Op gelijk welke manier ook. Er is zoveel meer dan wiskunde in de wereld.

Daarom zoeken we ook voor deze kinderen naar aanpak die passend is bij hen. Opdat zij ook in de leerzone kunnen blijven oefenen. Ook hun talentontwikkeling is belangrijk.

Gevoelens van schaamte, boosheid, verdriet

Bij elke verandering, bij elke aanpassing die we moeten maken in ons leven komen allerlei gevoelens los. Zo ook bij de bevestiging dat je kind hoogbegaafd is. Als je dan te horen krijgt dat je kind helemaal niet hoogbegaafd is… wat moet je dan voelen?

Ouders komen bij ons met een hulpvraag. De meesten omwille van gedrag: het kind vraagt zeer veel in het opvoeden (slapen, eten, grenzen, …), ouders zien een ongelukkig kind (verveling, verdriet, stress), opstandig gedrag valt op in de omgeving. Ze hebben zich ingelezen over hoogbegaafdheid in boeken, op het internet, in groepen op sociale media. Een aantal is reeds eerder bij een hoogbegaafdheidscoach geweest. Gelukkig kunnen wij bij een groot deel van deze ouders bevestiging geven over de hoogbegaafdheid. Vaak moeten wij ook de boodschapper zijn met minder goed nieuws.

Bij een aantal van onze onderzoeken moeten wij ouders vertellen dat er meer aan de hand is. Hun kind is Dubbel Bijzonder, hoogbegaafd met een plus(je). Het komt ook voor dat we moeten vertellen dat het kind niet hoogbegaafd is. Er is een overschatting gebeurd, een verkeerde inschatting zonder onderzoek, een ontwikkelingsstoornis kon nog niet worden gezien omdat het kind nog kon compenseren. Ondertussen hebben ouders dan wel gehandeld naar dit (goedbedoelde) advies. Ze zijn met hun kind aan de slag gegaan, met wisselend succes.

Wij merken aan de reacties van de ouders dat het pijn doet. En niet zoals men buiten hoogbegaafdheid vaak denkt: “snap ik, ze hebben hun kind overschat en voelen zich daar nu in gepakt”. Maar wel: “ik voel me gefaald als ouder, ik heb mijn kind helemaal verkeerd bekeken/behandeld” – “ik schaam me dat ik dacht dat ik een hoogbegaafd kind in huis had” – “ik heb zo vaak gedacht: dit kan toch niet kloppen?! Waarom heb ik niet eerder de stap gezet om het uit te klaren?”

We vinden het erg dat we de boodschapper moeten zijn, maar zien het als onze verantwoordelijkheid. Het is steeds ons doel om je duidelijkheid mee te geven. Wij voelen met je mee.

En nu? Hoe gaat het verder…

Na de shock, want zo een boodschap komt wel degelijk binnen, komen de inzichten. Je herleest het verslag. Weet dat je steeds welkom bent om een vervolggesprek in te plannen. Je vragen en bedenkingen klaren we graag met je uit. We zijn er om te luisteren, met je mee te denken. Wij zijn er niet om over jou als ouder te oordelen. We oordelen wel over het onderzoek en wat daaruit naar voren is gekomen.

Probeer het kind terug te zien in diens puurheid, zonder “diagnose”, zonder “oordeel”. Ook bij Dubbel Bijzonder en kinderen met een hoog IQ en ASS. Kijk naar behoeften:

waar gaat je kind van aanstaan?
Wat heeft je kind nodig om beter te functioneren?
Wat hebben jullie als ouders nodig om het kind beter te begrijpen?
Wie kan daarbij helpen?

Neem het vooral stap voor stap. Een kind is in volle ontwikkeling. Lees je in, spreek met deskundigen. Houd bij wat werkt, daar wil je meer van gaan zien in de toekomst.

Lieve groeten,

Tania