Wie is er bang van de tandarts?
Als jong kind werd ik steeds geprezen omdat ik me bij tandartsbezoeken zo voorbeeldig gedroeg. Ik weet ook helemaal niet meer of ik dan bang was of niet, leuk vond ik het zeker niet. Al die geluiden, een oude (vies ruikende) man was mijn tandarts toen. Een heel strenge man ook. Misschien heb ik het toen best wel spannend gevonden, maar werd dit niet opgepikt. Het vormde mijn beeld wel, alles verliep altijd vlotjes en ik had zelden gaatjes. De tandarts stond gelijk aan: niet leuk, maar het is ook niet erg en het is best snel voorbij.
Tot ik als prille twintiger een probleem ontwikkelde boven mijn voortand. Er kwam een soort van bult op mijn tandvlees en ik moest dit laten onderzoeken. Mijn tandarts toen was een lieve dame, waar ik me goed op mijn gemak bij voelde. Ze begon eraan te werken, maar stootte op een onderliggend probleem dat zij niet had voorzien. Onderhuids zat een abces op de tandwortel, die tot dan geen pijn had gedaan. Maar bij de behandeling brak de pijn los. Het gevoel van vastgekluisterd zitten in de stoel in combinatie met de pijn deed me imploderen. Zeker toen zij ook nog eens de hulp van haar collega inriep, sloeg de paniek me om het hart. Ze communiceerde ook helemaal niet meer met mij, wat mij nog meer ongerustheid gaf. STRESSSSS
In mijn gevoel, een halve dag later, stond ik terug buiten: compleet van de kaart, uitgeput, dikke lip. ’s Nachts wakker schieten, niet van de pijn (ontzenuwd) maar van de herinneringen. Ik ging jaren niet meer naar de tandarts daarna. De herinnering aan de pijn deed me zelfs al hyperventileren wanneer ik meeging met de kinderen op tandcontrole. En dat pikte de tandarts op. Bij eentje kreeg ik daarover een opmerking, want ik zou mijn kinderen angstig maken. Een volgende betrok mij meer bij de behandeling en gaf aan dat het goed was dat ik bleef meekomen. Ik heb dan ook uiteindelijk voor haar gekozen, toen ik terug de stap zette.
Een fijne ervaring is het nooit geworden, maar het was wel leefbaar. Zij heeft me, bij haar vertrek, warm overgedragen aan haar lieve collega die extra tijd voorzag voor me. Het ging een poos goed, tot ook deze tandarts de praktijk verliet. En ik ging weer in de ontkenning, want dat was best geruststellend. No stress… tot ik vorige week bij mijn eerste hap in een broodje merkte dat ik mijn voortand had afgebroken. Van ontreddering gooide ik het broodje weg, boos was ik. Stom ding!
Maar gelijk kwam er ruimte om na te denken: hier moet ik toch iets aan doen! Dus begon ik als een gek rond te bellen om uiteindelijk de dag erna in de tandarts stoel te zitten. Ik heb het heel mindful aangepakt, de tandarts was het vertrouwen waard ook en ik kreeg een voorlopige tand opgeschoven. Binnenkort gaan we overleggen voor een meer definitieve oplossing. Goed gedaan! En toch was ik op de rest van de dag. Het geheel had me veel meer energie gekost dan ik dacht. Ik kreeg onverwacht een namiddag vrij door het tandartsenbezoek, maar ik kreeg helemaal niets gedaan. Geen concentratie, geen ruimte in mijn hoofd. Zelfs niet voor een film… (en dat zegt veel).
Herken jij dat ook, dat angst zoooo uitputtend is? Hoe pak jij dat aan
Zo kun jij je angstige kind (of jezelf) helpen: in de knoop-uit de knoop
Erken dat de angst er is en loop er dus niet meer van weg. Voel en laat het onaangename gevoel toe. Ademen en zuchten is een goeie zet. Deze oefening leren wij aan in de Ik ben Oké cursus. Het is een prima techniek om even tot jezelf te komen.
In de knoop-uit de knoop doe je zo
Ga stevig zitten op je stoel
Steek je armen gestrekt voor je uit en leg handpalmen tegen elkaar
Draai je handen met de ruggen naar elkaar
Haak ineen en maak een knoop van je armen tot op je borst
Leg je kin op je borst
Doe daarbij je tong tegen het puntje van je boventanden waar je gehemelte begint
Kruis je voeten
Ademen in en uit
Ga met je aandacht naar de achterkant van je hoofd (alsof je achter je zou staan)
Laat je aandacht naar beneden glijden langs je rug
Je billen worden zwaarder op de stoel
Langs je onderbenen naar je voeten
Via je tenen weer naar boven klimmen met je aandacht
Blijf ondertussen rustig ademen
Tot je met je aandacht bij je kruin terugbent
Adem nog een paar keer en kom dan uit de knoop
Wriemel met je lichaam
Je zal merken dat je rust en ademruimte hebt in je hoofd en in je lichaam.
Deze ontspanningsoefening is handig als jij
De angst voelt op je afkomen
Moet focussen voor een toets
Net een uitbarsting of conflict hebt meegemaakt
Ik doe deze oefening vaak, ook in mijn trainingen leer ik leerkrachten hiermee te werken en dit in te zetten als focusmoment in de klas.
Na mijn tandartsbezoek heb ik deze gedaan en ’s avonds nog een keertje herhaald. Ik kon ontspannen slapen 🙂
Lieve groeten
Tania
Pssst: dankjewel voor de lieve steun die ik van jullie mocht ontvangen via Facebook en sms, het heeft me deugd gedaan én ik voelde me erdoor ondersteund bij de tandarts: DANKJEWEL
