Elk kind is uniek, dat ervaar ik bij iedere intake weer. Heerlijk om al die verschillende persoontjes en personen te leren kennen. De een is aanwezig en eist zijn ruimte op, de ander heel timide en voorzichtig. En toch vallen ze allemaal op: hun kracht is voelbaar, tastbaar en zichtbaar. Ze zijn zo verschillend in hun doen, starten soms zo stoer en moeilijk bijstuurbaar en evolueren (jammer genoeg) nog vaak naar teruggetrokken jongeren. Hoe zorgen we er samen voor dat ze zichzelf kunnen blijven?
3 sociaal emotionele behoeften van het kind met ontwiikelingsvoorsprong
1. Intellectuele groei staat niet altijd in evenwicht met het sociaal emotionele … maar dat hoeft geen probleem te zijn (het is wel een aandachtspunt)
“Mijn dochter is 6 en als je met haar praat dan hoor je een 8-jarige, toch merk ik dat ze vaak ook gewoon maar 6 is.”
Het is een uitdaging om het kind met ontwikkelingsvoorsprong evenwichtig aan te pakken. Het ene moment steek je meer cognitief in en dan moet je wel vooruit grijpen. Op andere momenten merk je dat je kind meer steun nodig heeft om iets te durven vragen of doen. Bied het deze hulp ook aan, je groeit vanuit vertrouwen en een ruggesteuntje kan daarbij wonderen verrichten.
2. Nogal wat hoogbegaafde kinderen twijfelen aan zichzelf: ben ik wel zo slim?
Ze zijn gevoeliger voor kritiek, zien meer valkuilen maar er wordt ook gewoon meer van ze verwacht.
“Dit kind hadden ze niet een jaar moeten versnellen, ik zie nu dat zij helemaal niet mee is met de leerstof. Ze is ook helemaal niet rijp!”
Je zou voor minder gaan twijfelen aan je mogelijkheden, deze leerkracht uitte dit op een overlegmoment. Toch merk je vaak dat deze gevoelige kinderen dergelijke twijfel snel oppikken en dit heel persoonlijk nemen.
Jongvolwassenen gaan soms van zichzelf denken dat ze al die tijd de wereld belazerd hebben, dat ze helemaal niet hoogbegaafd zijn. Ze zijn zichzelf kwijt, ze voelen zich een bedrieger en dat is niet wie ze willen zijn. Maar wie ben ik dan wel?
3. Een aantal begaafde kinderen (maar ook volwassenen) is introvert en eerder timide.
Daar is niets mis mee, de kracht schuilt wel eens van binnen. Onze maatschappij ziet dit echter vaak als een probleem en wil dit oplossen.
Mica (5) is een zeer rustige kleuter, té rustig. Op school neemt hij een zeer afwachtende houding aan. De juf maakt zich zorgen omdat hij nooit eens kwaad is, hij laat zich ook vaak doen. Hij is eerder observeerder en lijkt niet altijd gelukkig, vindt ze. Misschien is er meer aan de hand…
Petra (19) doorliep een vlot traject op school op vlak van resultaten, op sociaal vlak echter was het altijd trekken en sleuren. Ze wilde niet naar de jeugdbeweging (na 1 keer huilend thuis gekomen), ze had af en toe 1 vriendje maar dat hield niet aan. Bij de Parijs-reis zat ze alleen in de bus en werd door de leerkracht bij een kamer gevoegd. De ganse reis kreeg ik sms na sms: ik zit hier alleen, de anderen lachen maar wat, ik wil naar huis, …
Introverten worden vaak gedwongen om aan activiteiten deel te nemen waar ze niet voor zouden kiezen. We “duwen” kinderen in groepen naar school, maar misschien willen ze liever een klein groepje? En mogelijk willen ze zo graag een keertje met 1 kindje spelen in plaats van steeds weer met 4 of de ganse klas. Ze vertellen mij dat ze liefst binnenbijven in de speeltijd en een spel spelen of een boek lezen. Daar is het lekker rustig, fijn vertoeven in de geborgenheid van de klas. Moeten we hen hierin pushen?
Hoe kun jij je kind helpen?
Introvert zijn is OK, toch is het niet fijn als dit je belemmert in je functioneren. Nogal wat hoogbegaafde kinderen lopen tegen de conflictjes met anderen aan. Ze snappen niet waarom er op zo een foute manier wordt gereageerd. Er zijn er die de juf aanspreken maar te horen krijgen dat ze het zelf moeten oplossen, anderen maken zich kwaad en worden verdrietig. Kinderen onder elkaar zijn nu eenmaal niet altijd lief voor mekaar. Interactie is ook niet rechtlijnig en dus vaak niet te begrijpen met je hoofd.
Kinderen met ontwikkelingsvoorsprong hebben niet alleen behoefte aan cognitief stimuleren, maar ook aan het oefenen van hun sociale vaardigheden.Deze kun je echter enkel oefenen in groepjes met ontwikkelingsgelijken én met een aangepast programma. Ga dus steeds op zoek naar de juiste omgeving voor je kind om dit te oefenen. Het is best mogelijk dat de jeugbeweging in het dorp een ideale plek kan zijn, maar soms ook niet.
Als ouder kun je ook het beste helpen door het tempo van je kind te volgen. Steun in nieuwe, spannende situaties is onontbeerlijk voor dit sensitieve kind. Daarbij hebben ze vaak heel wat vragen over hoe dit allemaal kan verlopen en merk ik dat ze in hun hoofdje de situatie zo helder mogelijk proberen voor te bereiden. Reik hen gerust wat voorbeelden aan van hoe ze kunnen en mogen reageren. In mijn praktijk merk ik dat heel wat kinderen met ontwikkelingsvoorsprong net behoefte hebben aan duidelijkheid en krachtige tips. Ze komen er niet toe uit zichzelf (want dan zou het probleem zich niet stellen…).
En, beste ouder, hou vol. Blijf erin geloven. Groeien doen we allemaal, elk op ons eigen moment.
Kom je ook naar de Peers4Parents oudergroep?
Vanaf 18 april in Turnhout met Facilators Anja Van Herck en Tania Gevaert
